Editors @ Terminal 5

Afgelopen donderdag was het tijd voor ons tweede concert in New York. Niet in Madison Square Garden dit keer, maar in Terminal 5, een oud warenhuis/fabriekshal achtig iets omgebouwd tot concertzaal in een wijk van Manhattan die Hell´s Kitchen heet (uiterste westkant in de 50s). Arnout had onlangs namelijk kaartjes voor een van zijn favoriete bands, Editors, gevonden op internet. Op zich een verrassing, want de band komt uit de UK en is hier helemaal niet bekend, maar dat is weer het voordeel als je in NY woont: iedereen komt hier spelen!

De avond begon een beetje warrig: allebei de hele dag druk geweest en toen moesten de kaartjes nog uitgeprint (zo gaat dat tegenwoordig). Thuis hebben we nog geen printer dus zou Arnout ze emailen zodat ik ze kon uitprinten op het lab. Alleen lag de server en dus het netwerk vanaf 5 uur plat wegens onderhoud: geen internet. Dus Arnout met een USB stickje naar AECOM, maar kreeg de file niet uitgeprint. Oh ja, de printers gaan ook via het netwerk. Aargh! Gelukkig was er nog 1 collega aanwezig (Uwe) en die heeft ons meegenomen naar zijn huis (op 15 min loopafstand) om daar te printen, en heeft ons vervolgens ook nog met de auto naar het metrostation gebracht. Held!

Als een speer naar Terminal 5 dus, alwaar we onze ID moesten laten zien en vervolgens een maf polsbandje kregen. Heel handig bleek achteraf, want alleen mensen boven de 21 krijgen dat bandje en kunnen dus alcohol bestellen aan de bar. Zo hoeven de barlui geen IDs meer te checken. De zaal op zich was vrij klein met drie verdiepingen, erg gezellig dus en je staat overal dichtbij. Wat ook handig is, vooral voor mij dan, is dat mensen hier niet zo enorm lang zijn als in Nederland, dus we konden gewoon voor het podium blijven staan en ik kon het nog zien ook! Arnout voelde zich zelfs een beetje lang tussen al die kleine mannetjes en had helemaal een perfect zicht.

Het concert zelf was geweldig!! Ik kende de meeste liedjes eigenlijk alleen omdat Arnout de CD helemaal heeft grijsgedraaid het afgelopen half jaar (eigen schuld want mijn kado) maar kon toch ook niet ophouden met springen en stuiteren. Pluspunt was dat de zanger ook niet verkeerd om naar te kijken bleek ;) Verder was er een enorm gave lichtshow en veel, heel veel gitaarmuziek. Je zou er niet gelijk aan denken wanneer je de CD hoort, maar voor de echte Editors sound moeten die gitaren en drums best behoorlijk afgeragd worden, heerlijk!

Helaas hadden we dit keer geen fototoestel bij ons, maar hier toch een paar plaatjes voor het idee:

En hier de link naar de videoclip van hun grootste hit tot nu toe:

http://www.youtube.com/watch?v=blP9LWyKqzI