Rollercoaster ride

Je weet dat het kan gebeuren als je voor een tijdje naar het buitenland gaat. Of je er nou een paar maanden op vakantie gaat, een jaartje gaat studeren of een paar jaar gaat wonen. Je denkt er wel bij na, maar kan het je toch niet zo goed voorstellen, en het is tot nu toe al zolang goed gegaan. Met al die mensen die oud zijn of chronisch ziek.

Toch moest ik er ook aan geloven toen mijn moeder me op maandagochtend 7 april voor het eerst op mijn Amerikaanse mobiel belde (geen goed teken dus): mijn allerliefste opa had in een rap tempo van 4 weken het land van de levenden verlaten. En binnen 15 minuten had ik een ticket naar Nederland geboekt, een dag later zat ik in het vliegtuig, en toen ik wakker werd vloog ik zo over de Kaag dat gekke, platte, in gekleurde vakjes verdeelde landje weer binnen. Vaag...

Kort samengevat was het een emotionele achtbaan van 3 dagen. Heel erg leuk om iedereen weer te zien, maar verkeerde gelegenheid.

Gelukkig waren er ook heel veel leuke en gezellige momenten, met als hoogtepunt: het eerste bezoek aan mijn nichtje Veerle!! Bij aankomst in Zoetermeer zat de hele familie me al op te wachten en kreeg ik gelijk Veerle plus flesje in mijn armen om haar de komende 24 uur (bijna) niet meer los te laten (ik had dan ook wat in te halen!). Het was echt genieten aangezien ze al 3 maanden was en dus iets communicatiever dan een pasgeboren baby (en vooral minder breekbaar). Een prachtig mooi, lief, makkelijk, vrolijk meisje: ik ben helemaal verliefd! Uiteraard zijn er heel wat foto's gemaakt (vooral om Arnout jaloers te maken natuurlijk ;), ziehier:

lieeeeef!!!

gelijk flesje erin

Matthijs was ook alweer groot geworden!