Veel van onze vrienden en collega's zijn ervaren skieers dan wel snowboarders, en waren ons al 2 jaar lang aan het pushen om eens een keer mee te gaan. Maarja, leuk als jij de enige bent die het nog niet kan... gelukkig hadden ze daar een mooie oplossing voor bedacht. En zaterdag 13 februari was het dan zover!
Met een groep van 6 personen en 2 auto's gingen we om 7 uur 's ochtends op weg naar Mountain Creek, een klein skigebied in het noordwesten van New Jersey en ongeveer anderhalf uur rijden. De rest van de groep (Sonja, haar vriend Martin, en Maaike en Chris, twee Nederlanders die tijdelijk hier bij Einstein werken) had besloten dat ze ons gezelschap gingen houden op de bunny hill door precies het tegenovergestelde te gaan leren wat ze nog niet konden: Martin, Sonja en Chris zijn snowboarders en wilden graag leren skieeen, en Maaike kan al heel goed skieeen en ging dus leren snowboarden.
omkleden: onze warmste kleren bij elkaar geraapt en skibroeken geleend van Harry. Check het jaren '80 groen.
Arnout is alvast droog aan het oefenen
We hadden een pakket gekocht waar materiaalhuur, anderhalf uur les en toegang tot de laagste piste voor de hele dag bij inbegrepen zat. Voor onze groep van vijf hadden we 1 leraar, Mike, dus dat was erg luxe. Mike was erg blij met ons want binnen een uur had iedereen al zoveel vooruitgang geboekt dat hij al met ons de lage piste op wilde (normaal gebeurt dat pas bij de 2e of 3e les). Op de foto (zie onder) ziet het er niet eens zo steil uit, maar dat verandert als je bovenaan staat... waah! Chris, Sonja en Arnout bleken natuurtalenten en skieden zo naar beneden. Martin had wat balansproblemen maar stortte zich ook naar beneden en viel dan gewoon vijf keer. Ik begon ook vol goede moed aan de afdaling (beetje hoogtevrees...) maar heb uiteraard weer een of andere unieke afwijking... als ik een bocht naar rechts maak zijn mijn skies in een punt, zoals het hoort, maar naar links willen ze alleen parallel (Mike: oh dit is echt raar, dit heb ik nog nooit gezien. Zucht.). Probleem is dat je veel te veel snelheid maakt als je skies parallel zijn, dus dat was even eng. Maar onder invloed van adrenaline kwam ik toch beneden (en zonder te vallen!).
En toen wilde iedereen nog een keer... ik was ondertussen gaan nadenken over hoe ik het beter kon doen, nooit een goed idee. En na een hele ochtend was ik ook wel moe. Ik kreeg mijn snelheid maar niet onder controle en vond het nu ook wel een beetje eng. Maar goed, na een half uur, drie keer vallen en met Mike als personal coach was ik wederom beneden. Tijd voor een break!
the gang: Martin, ik, skileraar Mike, Sonja, Chris, Maaike en Arnout
lunch!
Tijdens de lunch bedacht ik me dat ik echt niet meer die piste op zou gaan voordat ik de bocht naar links onder controle had. Dus samen met Arnout weer naar de bunny hill om te oefenen, en na een uur had ik het eindelijk door! Dus weer de piste op, en dit keer was het al zoveel leuker dan voor de lunch dat ik nu wel wilde overwegen om hierna nog een keer te gaan skieen! Ik was nog steeds significant trager dan de rest (vandaar dat er zoveel foto's van mij zijn ;) maar dat was dan maar pech. Na drie keer naar beneden was het wel weer mooi en ben ik met Chris en Maaike de 5km schaatsten gaan kijken, terwijl Arnout, Sonja en Martin zich nog een paar keer van de heuvel afstortten. Het was supergezellig, en iedereen vond het zo geslaagd dat we volgende week weer gaan, dit keer naar Camelback in Pennsylvania.
de skilift: altijd spannend of en hoe je eruit komt... (er waren wat Bridget Jones-achtige taferelen)
daar ben ik dan, eindelijk...
Arnout moest volgens Mike maar in 1 keer doorskieen naar Vancouver...
best OK toch, voor de eerste keer?
1 comment:
Ziet er goed uit! Ik ga dit weekend ook lekker naar de sneeuw!
Post a Comment