Happy Thanksgiving!

Afgelopen week was het dan zover, de vierde donderdag van november, en dat betekent Thanksgiving! De meest Amerikaanse feestdag van de vele ‘holidays’ die er hier bestaan. Volgens de overlevering waren het de Pilgrims en de Wampanoag Indianen die in 1621 samen voor het eerst Thanksgiving vierden. In werkelijkheid is het huidige feest een 19e eeuwse uitvinding die voortkomt uit de lange tradities van oogstfeesten onder zowel Europeanen als Indianen. Daarnaast heeft het feest uiteraard ook een religieuze achtergrond. Hoe het ook zij, Thanksgiving betekent hier familie (chaos op de wegen en vliegvelden), veel eten (turkey, pumpkin pie en mashed potatoes), heel veel American Football op televisie (mannen in de keuken met veel bier) en natuurlijk grootse parades in de steden (waarvan de grootste uiteraard in New York).

Door een van Arnout’s collega’s waren we uitgenodigd om de avond voor Thanksgiving het ‘oogstfeest’ op Amerikaanse wijze te vieren. Alex en zijn vrouw Kat hadden bedacht dat het voor de achterblijvers (bijna iedereen is naar zijn/haar familie vertrokken) leuk zou zijn om bij elkaar te komen voor Thanksgiving. Dat betekende in de praktijk dat wij en Mario (een collega uit India) aanwezig waren. Alex en Kat hadden voor de gelegenheid vier kippetjes klaargemaakt, heerlijke vulling, cranberriesaus en uiteraard een verrukkelijke butternut squash taart. Mario had een Indiaas gerecht meegenomen en wij vulden de tafel verder met Hollandse kaas, Heineken en een chocoladeletter. Natuurlijk hebben we in dit internationale gezelschap ons best gedaan het Amerikaans te houden, dat wil zeggen: veel eten, veel drinken, veel praten, maar dan wel zonder het Football (alhoewel we ook daarover veel gesproken hebben ;). We hebben echt genoten van de gastvrijheid en het eten.

eten!

Arnout, Alex, Kat en Mario

1 uur 's nachts: Che heeft ook dorst

Natuurlijk lagen we veels te laat op bed (we moesten vanuit New Brunswick nog terug naar de Bronx), maar de volgende ochtend stonden we toch echt vroeg op om maar niets te missen van de Macy’s Thanksgiving Parade. We hadden de parade natuurlijk ook gewoon op TV kunnen zien, maar we wilden de chaos in de stad aan den lijve meemaken. En een chaos was het. We hebben nog nooit zoveel mensen bij elkaar zien lopen, het verkeer was compleet ontregeld! Gelukkig was 7th Avenue afgesloten voor verkeer, ook bijzonder om zo door NY te lopen. Uiteindelijk kwamen we dan toch bij de parade, boven de mensenmenigte uit waren de luchtballonnen die de parade zo beroemd maken duidelijk zichtbaar. Het waren zonder uitzondering de grootste Pikachu, Kermit en candy cane die we ooit hebben gezien!

lopen over 7th Avenue!

Hello Candy Cane...

Pikachu op Times Square

Kermit op Broadway

De aankomst van de Kerstman markeerde het einde van de parade (commercieel heel slim). Nadat hij in zijn slee was langs gesjoefd maakten NY’s finest duidelijk dat het feest over was “The Parade is over! Go home! Everybody go home! The Parade is over!” Tsja, lastig als je met vijf man een straat af probeert te sluiten waar duizenden mensen doorheen willen!!!

de NYPD: subtiliteit is voor mietjes!

best druk soms, New York...

De rest van de dag door Manhattan geslenterd want vrije dag, en het was uitzonderlijk mooi weer met zon en een graadje of 18 (normaal regent het op Thanksgiving hebben we ons laten vertellen). Overal blije New Yorkers dus, een geslaagde dag. Maar een beetje lekker nagenieten is er hier niet bij. De volgende ochtend zagen we op het journaal dat het hele land in de rij stond voor alle grote winkels die vanaf 4 am (dat is inderdaad 4 uur 's ochtends) uitverkoop hielden. Forget Thanksgiving, it's Christmas!!

Druk weekje... maar wel een rijbewijs!

Zo, dat was me het weekje wel. Allereerst hadden we bedacht dat het wel leuk zou zijn om Joke's collega's uit te nodigen voor een hapje en drankje bij ons thuis bij wijze van housewarming, omdat ze ons zo geholpen hadden met het zoeken naar een appartement en daarna naar een auto. En afgelopen donderdag was het dus zover. Aangezien ze wel Nederlandse hapjes verwachtten waren we vorig weekend al naar Connecticut gereden om daar in de Nederlandse winkel (ongeveer een half uur rijden bij ons vandaan) sate-marinade en -saus, stroopwafels, speculaasjes en sinterklaasschuimpjes te kopen. En verder hadden we natuurlijk veel Heineken-bier in huis gehaald. Twee Chinese collega's hadden ook een hele bak dumplings gemaakt, en zo kon het feest beginnen! Arnout zijn sateetjes waren een groot succes, en mijn baas rende niet eens gillend weg voor onze oranje bank en wuppies (tis een Duitser en hij houdt niet zo van oranje... tsja voetbaldingetje). Daarna om acht uur snel terug naar het instituut met de mensen die er nog waren, om daar gratis de film "Ratatouille" te kijken in een van de collegezalen, erg leuk!

Verder was het deze zaterdag dan echt D-day: zou Joke bij de derde poging dan wel eindelijk haar theorietest mogen doen en zo haar rijbewijs krijgen? De bedoeling was dat dat vorige week al zou gebeuren, maar deels door mijn eigen schuld (DS-2019 formulier dat in mijn paspoort hoort te zitten vergeten, dus moesten we weer heen en weer naar NY wat op 45 min afstand was) en deels door de verschrikkelijke bureaucratie bij de Motor Vehicle Commission in Wayne (ja je kan de theorietest nog doen als je voor twaalven terug bent... ah je bent er weer, oh het is al 11:50, ik weet niet of je die test nog kan doen... ja hoor je kan hem nog doen, zeker weten, dus je hoeft niet eerst daarheen om het voor de zekerheid te vragen, je moet eerst in de rij voor al je papierwerk... nou je papierwerk is in orde, maar je moet sowieso volgende week terug komen om je rijbewijs op te halen, want het test centrum is al dicht, ja het is al 12:15 en wij willen ook naar huis) is dit toen niet echt gelukt...

Het voordeel was dat ik deze zaterdag dus niet meer in de rij hoefde en zo kon doorlopen, een prettig vooruitzicht. Echter toen we aan kwamen rijden was het hele zaakje dicht... WAAROM? Blijkbaar was er even verderop een groot ongeluk gebeurd waar een hoogspanningskabel bij betrokken was, dus was overal (en dus ook bij de MVC) de electriciteit uitgevallen. We konden het niet geloven. Nadat we de auto hadden geparkeerd bij de naastgelegen Starbucks toch maar even daarheen gelopen om te vragen of ze dan toch echt niet nog open gingen vandaag. Toevallig was dat net het geval, er was weer stroom, hoera! Nadat alle computers voor de theorietest weer waren opgestart kon ik dan ein-de-lijk beginnen... Rijbewijs gehaald, missie volbracht!

Na het "Wonder van Wayne" zijn we eerst een kop koffie gaan halen bij de Starbucks. Arnout was namelijk zo slim geweest zijn thermosmok met koffie thuis te laten staan en had ondertussen dringend behoefte aan Cafeine. Eenmaal in de Starbucks hebben we ons laten verleiden tot een 'Pumpkin Spice Latte', mierzoet maar lekker. Hierna besloten we terug te rijden naar NY, echter toen de zon begon te schijnen zijn we toch omgereden om nog snel wat herfstkleuren te kunnen bewonderen. De kleurencombinaties hier zijn werkelijk prachtig. Op internet en TV worden er zelfs speciale uitzendigen aan gewijd waarop te zien is waar de 'peak' van de herfstkleuren zich op dat moment bevindt. Ondanks dat volgens de experts de peak in NY al is geweest zagen we dit weekend toch echt de mooiste kleuren tot nu toe. Helaas hadden we niet het mooiste zonlicht, maar de foto's spreken tot de verbeelding. Tot slot een leuk weetje, deze foto's zijn genomen aan de Hudson River tegenover NYC. Vanaf de rivier torenen rotspartijen (The Palisades) hier op sommige plekken meer dan 100 meter boven het water uit. Meer dan genoeg reden voor de Amerikanen om er een beschermd natuurgebied van te maken. En dit slechts op enkele honderden meters van Manhattan! (Zie voor een kaart van de herfstkleuren: http://www.foliagenetwork.com/reports/northeast_us/ en voor het park tegenover Manhattan: http://www.njpalisades.org/).