Bodychecking

In het rijtje van All American Sports hoort natuurlijk ook ijshockey thuis, alhoewel de populariteit van NHL (National Hockey League, profhockey dus) wedstrijden sterk is gedaald en bijna alle spelers uit Canada komen... Gelukkig zijn veel van Arnouts vrienden nogal fan van het spelletje, maar zoals bij de meeste sporten zijn ze voornamelijk geinteresseerd in de college teams en niet de profteams. Zodoende werden we door Melanie meegesleept naar onze eerste ijshockeywedstrijd. Het team van haar oude universiteit (Colgate, ligt in de staat New York) zit in dezelfde league als Princeton, wat weer vlak bij New Brunswick ligt, en gisteren moesten ze tegen elkaar spelen in Princeton. De dresscode was "maroon", een soort donkerrood, maar gewoon rood mocht ook, zolang het maar geen oranje was (wat, geen oranje?) want de kleur van de tegenstander.


Melanie, Arnout en Dennis

De campus van Princeton is erg mooi, veel gebouwen in natuursteen en zo ook de ijshockeyhal, een vooroorlogs gebouwtje dat nogal klein aandeed: we zaten echt superdicht op het ijs! Dit komt omdat een beroemde speler van Princeton, ene Hobey, destijds is omgekomen in de Tweede Wereldoorlog en ter ere van hem hebben ze de hal naar hem vernoemd en gelijk ook gezworen dat ze deze nooit zouden verbouwen of er iets aan zouden veranderen. Erg nobel en het ziet er heel gaaf uit, alleen hoorden we van Melanie dat het eigenlijk niet kan omdat de acoustiek zo slecht is dat de spelers niet goed met elkaar kunnen communiceren op het ijs. Niemand speelt dus graag op Princeton, en dit zou een potentieel thuisvoordeel kunnen zijn, maar meestal spelen ze erg slecht (zoals de meeste Ivy League universiteiten niet zo goed zijn in sport, daarom hebben ze ook hun eigen toernooi zodat ze tenminste nog eens wat winnen af en toe).

de nerds van de schoolband


een deel van de teams uit de ECAC (Eastern College Athletic Conference) league

Helaas voor Melanie en de andere Colgate-fans was dit wel de avond van de Princeton Tigers: ze wonnen met 7-2. Ondanks dat was het een superleuke avond, het spelletje zelf ging erg snel en we hebben ons voornamelijk lopen verbazen over de schaatskunsten van de (weer voornamelijk Canadese) spelers, en scheidsrechters. IJshockey is echt een sport die je live moet zien en niet op TV, al blijft het toch wel een beetje een mannending: op mijn vraag of het nou wel echt altijd nodig was, dat bodychecken, en waarom ze het dan toch doen antwoordde Arnout verontwaardigd: "Omdat het mag natuurlijk!"

hoera, de Zamboni!!

einde van de wedstrijd: handjes schudden