"By Wednesday it will be over..."

"...the Democrats want to end this", aldus Tim Russert, de 'number one pundit' (politiek commentator, vgl. Ferry Mingelen) afgelopen woensdagavond aan de bar van het Palace Hotel in NYC. Ik vroeg hem of komende zaterdag, wanneer er over het lot van Michigan en Florida beslist wordt, nog een verschil kan maken, waarop hij antwoorde dat zelfs als het besluit morgen in het voordeel van Clinton uitvalt, Barack Obama aanstaande woensdag alsnog wordt gepresenteerd als de 'Democratic Nominee'.

Hoe kwam ik in gesprek met een van de bekendste TV-persoonlijkheden van Amerika?  Afgelopen woensdag was de derde bijeenkomst van de Radio City Speaker Series waarin prominente politici met elkaar in debat gaan of een monoloog afsteken (bijv. Al Gore en Bill Clinton). Els, die twee maanden in NY werkt, had ons op het debat tussen John Edwards en Rudy Giuliani onder leiding van Tim Russert gewezen. Voor de heren een mooie manier om geld te verdienen na een mislukte gooi naar het presidentschap, voor ons een kans om twee bekende politici in levende lijve te zien en een voorproefje te krijgen van de aankomende verkiezingen.

Het decor van deze clash was de indrukwekkende Radio City Music Hall, waar een avond eerder nog 'Sex and the City' in premiere was gegaan. Omdat de zaal niet helemaal gevuld was kregen we een gratis upgrade van het derde (!!!) balkon naar een van de eerste twintig rijen. Het debat was geweldig: twee getalenteerde mannen met veel linkse en rechtse retoriek. Het publiek liet zich continu gelden middels luid applaus, geboe of gejuich. Het debat gaf een inkijkje in de tactieken van beide politieke partijen: de Republikeinen gaan  verdeel en heers spelen door de verschillen tussen Clinton en Obama te benadrukken (bijv. McCain is voor een Gas-tax, Clinton eveneens, maar Obama niet). Aan de andere kant hamerde John Edwards continu over McCain als Bush III, een vergelijking die aardig klopt m.b.t. zijn Irak en economisch beleid, maar spaak loopt op andere fronten. Kortom, het beloven interessante maanden te worden.

Na afloop van het debat zochten Els, Joke en ik een bar in de buurt van onze bushalte om de avond af te sluiten; we kwamen uit in het Palace Hotel. Halverwege ons eerste biertje liep Tim Russert binnen, een politiek analist met een flinke dosis politieke invloed. Toen hij na Obama's overwinning in North-Carolina verklaarde "we now know who the democratic nominee is going to be [Obama]", reageerde het Clinton kamp teleurgesteld en woest. De Clintons weten als geen ander dat Russert het vaak bij het juiste eind heeft, in maart 1992 verklaarde hij bijv. de overwinning voor Bill Clinton (i.t.t. de bewering van Hillary afgelopen week dat het in juni pas een gelopen race was). Een invloedrijke man dus, wiens oordeel zwaar weegt in politiek Amerika.

Na enig overleg durfde ik het aan om hem te benaderen. Na het bestellen van drankjes sprak ik hem aan, een beetje verlegen, maar ik had zijn aandacht. Kort spraken we over de avond, waarvan hij hoopte dat de verschillen tussen de Republikeinen en Democraten goed naar voren waren gekomen. Langzaam probeerde ik het gesprek naar de actualiteit te brengen, maar ik werd onderbroken toen hij over zijn reizen in Nederland begon. Uiteindelijk stelde ik hem "de vraag": wie wordt de democratische kandidaat en hoe moeizaam gaat zijn/haar verkiezing nog worden? Waarop Russert mij toevertrouwde "by Wednesday it will all be over, the Democrats want to end this...the superdelegates will move to him [Obama!] on Tuesday evening and Wednesday morning." De vraag die weken door ons hoofd spookte was nu persoonlijk beantwoord door Amerika's meest gerespecteerde 'pundit'. Uiteraard liep het gesprek af met het zetten van zijn handtekening op onze entreekaartjes. Op weg naar zijn hotelkamer groette hij ons met een saluut; "the Dutch, goodnight".